کم شنوایی انتقالی با هر نوع بیماری که مانع از انتقال مکانیکی صدا از طریق حفره گوش میانی به گوش داخلی گردد ایجاد می شود. کم شنوایی انتقالی می تواند ناشی از انسداد در مجرای گوش خارجی و یا هر نوع اختلالی باشد که بر توانایی گوش میانی در انتقال انرژی مکانیکی به حلزون گوش تاثیر نامطلوب می گذارد. این امر منجر به کاهش یکی از ویژگی های فیزیکی صدا به نام شدت (بلندی صدا) می شود به طوری که انرژی وارد شده به گوش داخلی پایین تر یا با شدت کمتری از محرک اصلی است. بنابراین، فرد دچار کم شنوایی انتقالی برای شنیدن صدا انرژی بیشتری لازم دارد اما اگر صدا به اندازه کافی بلند باشد مانع مکانیکی رفع می شود و گوش ها کار طبیعی خود را انجام می دهند. به طور کلی، می توان علت کم شنوایی انتقالی را شناسایی نموده و تا بهبودی کامل و یا جزئی شنوایی آن را درمان کرد. پس از اتمام درمان پزشکی برای کم شنوایی انتقالی، سمعک در تصحیح نقص شنوایی باقی مانده موثر است.